Wystawa Czarnomorska utopia 1955-1989 w Muzeum Architektury we Wrocławiu

Eforie, taras wypoczynkowy, 1958, arch. C. Lazarescu, N. Stopler, L. Popovici, Arhitektura

Przez ponad trzy dekady, od lat 50. do 80. XX wieku, rumuńskie wybrzeże Morza Czarnego było sceną kreatywnych eksperymentów architektonicznych. Stało się śmiałym modernistycznym przedsięwzięciem – rodzajem otwartego laboratorium, kształtowanego przez marzenia o lepszym społeczeństwie. W centrum wydarzeń znalazł się architekt Cezar Lăzărescu, który kierował pracami nad stworzeniem kompleksu nadmorskich kurortów, mających zerwać z przeszłością. W opozycji do zatłoczonych miast i regionów przemysłowych miały one oferować otwartą przestrzeń, harmonię z naturą i świeży, nowoczesny styl życia.

Czarnomorska utopia 1955-1989 – dramat architektoniczny w pięciu aktach

Zabudowa ciągnącego się ponad 70 kilometrów wybrzeża powstawała stopniowo, ewoluując przez 34 lata. Jej rozwój był uważnie i nieustannie obserwowany przez magazyn „Arhitectura”. Za pomocą fotografii, rysunków i komentarzy samych architektów opowiadano na jego łamach o tym, jak budynki mają kształtować nie tylko krajobraz, lecz także zamieszkujących je ludzi. Architektura miała sprzyjać formowaniu „nowego człowieka” w kontekście, który nadawał socjalistycznej przyszłości barwy wizji zza żelaznej kurtyny.

Teatr letni w Mamaji, 1963, Arhitektura
Teatr letni w Mamaji, 1963, Arhitektura

Kreatywność i optymizm

Dzisiaj spojrzenie na archiwalne materiały pozwala dostrzec zarówno kreatywność i optymizm, jak i sprzeczności tamtych czasów. Projekty często przypominają scenografię teatralną – starannie zaaranżowaną, aby wywołać wrażenie wypoczynku i nowoczesności. Postanowiliśmy zatem przedstawić historię wybrzeża w konwencji sztuki teatralnej, rozgrywającej się w kolejnych aktach: od odważnych początków, przez rozkwit eksperymentu w latach 60. i 70. XX wieku, aż po stopniowe zmiany, które z czasem miały podważyć pierwotną wizję.

Mamaja, hotel Flora, 1968, Arhitektura
Mamaja, hotel Flora, 1968, Arhitektura

Pozostałości tego ambitnego projektu skłaniają dziś do refleksji – te budynki to coś więcej niż tylko beton i szkło – kryją w sobie wspomnienia, idee i pytania o to, jak architektura kształtuje nasz sposób życia i nadzieje na przyszłość.

Muzeum Architektury we Wrocławiu
Czarnomorska utopia 1955-1989. Dramat architektoniczny w pięciu aktach
Otwarcie
: 10 lipca 2025 r. o godzinie 18.00
Kuratorka: arch. Maria Duda

Zobacz również:

Mamaja, 1968, Arhitektura
Mamaja, 1968, Arhitektura
Kompleks wypoczynkowy w mamaji, 1962, Arhitektura
Kompleks wypoczynkowy w mamaji, 1962, Arhitektura
Kompleks wypoczynkowy w Mamaji, 1952, Arhitektura
Kompleks wypoczynkowy w Mamaji, 1952, Arhitektura
Eforie, taras wypoczynkowy, 1958, arch. C. Lazarescu, N. Stopler, L. Popovici, Arhitektura
Eforie, taras wypoczynkowy, 1958, arch. C. Lazarescu, N. Stopler, L. Popovici, Arhitektura