„Wearable Art – Unseen Threads” to instalacja złożona z 30 modowych obiektów, artystycznych tkanin i nowych mediów. Międzynarodowy projekt Joanny Hawrot zamieni luksusowe Centrum Daimaru – miejsce o kilkusetletniej tradycji związanej z produkcją i sprzedażą tradycyjnych kimon – w galerię wzbogaconą o multimedia. Hawrot buduje swój manifest na fundamencie Polskiej Szkoły Tkaniny, tworząc modowe interpretacje obiektów Magdaleny Abakanowicz i Wojciecha Sadleya.
Wystawa „Wearable Art – Unseen Threads”
Projekt jest częścią programu kulturalnego towarzyszącego Wystawie Światowej EXPO 2025 organizowanego przez Instytut Adama Mickiewicza. Szacuje się, ze w związku z wystawą Osakę odwiedzi 128 milionów odbiorców ze 161 krajów. „Wearable Art – Unseen Threads” będzie można oglądać od 31 maja do 24 czerwca 2025 roku.
Wystawa Joanny Hawrot to jedyny międzynarodowy projekt, który odbędzie się w prestiżowej przestrzeni Daimaru Shinsaibashi podczas Wystawy Światowej EXPO 2025. Prace polskiej artystki zostaną zaprezentowane w głównych witrynach, na poziomach między piętrami oraz w galerii sztuki na ósmym piętrze. Tak szeroka ekspozycja nie tylko podkreśla unikatowy charakter projektu, ale także otwiera nowe możliwości dla międzynarodowej kariery Joanny Hawrot.
Dwanaście kobiecych historii
Dwanaście kobiecych historii osadzonych w japońskiej koncepcji jūnihitoe, inspiracje twórczością Magdaleny Abakanowicz i Wojciecha Sadleya, a także sztuka przekraczająca granice estetyki i funkcjonalności – „Wearable Art – Unseen Threads” redefiniuje pojęcie mody jako formy ekspresji artystycznej. Hawrot tworzy nie tylko ubrania, ale znaczeniowe struktury, które łączą tradycję z nowoczesnością, rzemiosło z technologią i Wschód z Zachodem.
– Tkanina od zawsze była dla mnie nośnikiem historii, polem artystycznej interwencji, głosem, który zamiast tłumienia, upomina się lub wręcz domaga się wysłuchania. Z kolei digital patterns nie śledzą linii ciała, ale pozwalają mu na nowo określić swoją obecność w przestrzeni – wyjaśnia Joanna Hawrot.
Sztuka do noszenia według Joanny Hawrot to rzeźby w ruchu – obiekty, które nie tylko podążają za ciałem, ale stają się częścią wizualnej opowieści. To tekstylne archiwum pamięci i manifest tego, co kultura eksponowała i co postanowiła ukryć (#UnseenThreads). Projekt celebruje różnorodność i inkluzywność, włączając do dyskusji osoby zbyt często marginalizowane w świecie mody – osoby starsze, transpłciowe, wykluczone społecznie. #UnseenThreads to ślady ich historii, które na fotograficznym papierze zapisała Zuza Krajewska, fotografka zaproszona do projektu. Seria portretów wykonanych w Osace umieszcza modę w kontekście codzienności – na ulicy, w restauracyjnej kuchni, pośród miejskiego zgiełku. Odzież i tożsamość splatają się tu w nową opowieść – pełną siły, możliwości i poszukiwania widoczności, tak istotnej we współczesnej kulturze. Prace Krajewskiej będą częścią instalacji multimedialnej, która towarzyszy wystawie.
–Moda to teatr, a Japonia jest jego mistrzynią – od nō, przez kabuki, po uliczne stylizacje Harajuku. Hawrot dodaje do tego spektaklu nową scenę, gdzie historia splata się ze współczesnością. Nie interpretuje japońskiej tradycji, ona z nią rozmawia, czasami kwestionuje, filtruje przez własną wrażliwość i buduje nowy, transkulturowy język tkaniny – podkreśla dr Paweł Pachciarek, z zespołu kuratorskiego projektu.
#UnseenThreads
Integralną częścią ekspozycji „HAWROT: Wearable Art – Unseen Threads” są rzeźby serc Angeliki Markul. To, co w tkaninie pojawia się jako #UnseenThreads – ukryta nić, w pracach tej artystki przybiera namacalną formę. Jej rzeźby stają się zapisem obecności, której nie da się wymazać – materialnym śladem pamięci, napięcia i emocji.
Joanna Hawrot ponownie zaprosiła do współpracy również Tomka Wichrowskiego, warszawskiego artystę złotnika.
Tworząc zestaw dedykowany Osace, zdecydowaliśmy się na powrót do motywów z pierwszej serii naszej biżuterii. Obok ręcznie wykonanych łańcuchów pojawiły się romantyczne akcenty, tym razem inspirowane wiktoriańskimi charmsami oraz asymetrycznymi sercami „Witch’s Heart” – dawnymi amuletami ochronnymi, a także symbolami miłości i przyjaźni. Wykorzystaliśmy również elementy logotypu marki Hawrot w formie niewielkich zawieszek. Chcieliśmy w ten sposób połączyć inspiracje – od historycznych odniesień po współczesną wrażliwość – wyjaśnia Wichrowski.
Zobacz również:
- Konkurs Wnętrze Roku SAW 2025 rozstrzygnięty! Zobacz nagrodzone projekty!
- Wystawa Idea. Forma. Funkcja. Projektowanie i Przemysł w Polsce 1888-1939
