Czy XIX-wieczny azyl może stać się tętniącym życiem kampusem uniwersyteckim? Pracownia Ramón Esteve Estudio udowadnia, że takie przemiany są możliwe. Dawny przytułek San Juan Bautista w Walencji przeszedł spektakularną metamorfozę i dziś mieści Europejski Uniwersytet. To przykład architektury, która szanuje przeszłość, jednocześnie odpowiadając na współczesne potrzeby edukacyjne. Efekt tej transformacji uchwycił w obiektywie Alfonso Calza.
Neoklasycystyczna perła w sercu Walencji zyskuje nowe życie
Budynek dawnego azylu San Juan Bautista powstał w 1873 roku i od początku wyróżniał się neoklasycystyczną elegancją. Jego lokalizacja naprzeciwko Instytutu Sztuki Nowoczesnej w Walencji (IVAM) i przy dawnym korycie rzeki Turia sprawia, że miejsce to stanowi naturalne połączenie między historycznym centrum a współczesną częścią miasta.
Europejski Uniwersytet poszukiwał przestrzeni, która odzwierciedlałaby wartości instytucji – szacunek dla tradycji przy jednoczesnym dążeniu do innowacji. Zabytkowy budynek idealnie wpisał się w te założenia. Kampus zaprojektowano z myślą o niemal 2000 studentów, w tym wielu międzynarodowych, którzy teraz uczą się w samym centrum miasta.
Historyczne mozaiki Nolla – jak zachować dziedzictwo w nowoczesnym kampusie
Pracownia Ramón Esteve Estudio stanęła przed wyzwaniem pogodzenia wymogów współczesnej edukacji z ochroną cennych elementów zabytkowych. Priorytetem stało się zachowanie oryginalnych detali – przede wszystkim słynnych mozaik Nolla czy kamiennych posadzek.
Architekci zdecydowali się na subtelne wprowadzenie współczesnych rozwiązań, które nie konkurują z historyczną tkanką. Nowe materiały dobrano tak, aby harmonijnie dopełniały się z oryginalnymi – bez agresywnych kontrastów czy dominacji nowoczesności nad przeszłością.
Funkcjonalny układ przestrzeni – dwa skrzydła, klauzury i centralne miejsce spotkań
Projekt zakładał stworzenie przejrzystego układu funkcjonalnego, który ułatwi organizację programu akademickiego. Budynek podzielono na dwa skrzydła z klauzurami, gdzie zlokalizowano sale wykładowe i biura. Część centralna została przeznaczona na przestrzenie wspólne – miejsca spotkań i współpracy studentów.
Od strony głównej fasady umieszczono pomieszczenia administracyjne. Sale wykładowe otrzymały podwójną fasadę – z jednej strony otwierają się na zewnętrzny ogród, z drugiej na klauzury. Takie rozwiązanie zapewnia dostęp naturalnego światła z dwóch kierunków. Same klauzury pełnią funkcję nie tylko ciągów komunikacyjnych, ale przede wszystkim przestrzeni sprzyjających spontanicznym spotkaniom i rozmowom pomiędzy studentami a wykładowcami.
Nowoczesny aneks – architektura, która nie przytłacza zabytku
Oprócz renowacji zabytkowego budynku projekt obejmował również budowę nowego aneksu od zachodniej strony działki. To rozszerzenie stanowiło nie lada wyzwanie – należało stworzyć współczesną bryłę, która będzie funkcjonalna, a jednocześnie nie zdominuje historycznego kompleksu.
Architekci zachowali spójność materiałową, paletę kolorystyczną oraz rytm kompozycyjny nawiązujący do oryginalnej architektury. W efekcie powstał nowoczesny obiekt, który naturalnie wpisuje się w zabytkowy kontekst, nie naruszając jego charakteru.
Kampus Europejskiego Uniwersytetu w Walencji stał się przykładem udanej interwencji w tkankę zabytkową. To miejsce, gdzie design i funkcjonalność współistnieją, oferując przestrzeń wzmacniającą doświadczenie edukacyjne w harmonijny i efektywny sposób. Projekt pokazuje, że historyczne budynki mogą z powodzeniem służyć współczesnym potrzebom, zachowując przy tym swoją duszę i charakter.
Zobacz również:
- Zobacz, gdzie Makłowicz zbuduje swoje chorwackie apartamenty
- Drewniany pawilon klubu tenisowego Beseda jest jak altana w parku!
