Burj Khalifa – ciekawostki o najwyższym budynku świata

Burj Khalifa to najjaśniejsza perła Dubaju. Najwyższy budynek świata powstał w dynamicznie rozwijającym się mieście pośrodku pustyni i stanowił zwieńczenie marzeń jego emira – Szejka Muhammada bin Raszida Al Maktuma i rozławił Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Pustynne miasto

Dubaj to największe miasto Zjednoczonych Emiratów Arabskich i stolica emiratu o tej samej nazwie. Miasto to jest fenomenem na skalę światową i przykładem zaplanowania gigantycznej metropolii od zera.

Jeszcze pod koniec lat 60. Dubaj liczył niecałe 40 tysięcy mieszkańców. Dynamiczny rozwój wydobycia ropy i rozbudowa portu spowodowały znaczny napływ ludności i rozwój inwestycji związanych z przetwórstwem ropy naftowej.

Wizja Szejka

Jednak prawdziwy przełom nastąpił, kiedy Szejk Muhammad bin Raszid Al Maktum postawił na dywersyfikację przemysłu i postanowił stworzyć z Dubaju centrum finansowo-turystyczne znane na całym świecie. Od tego momentu zaczął się prawdziwy rozwój miasta, napędzany ogromnymi pieniędzmi pochodzącymi z handlu ropą naftową.

Burj Khalifa - foto ZQ Lee - Unshplash
Burj Khalifa – foto ZQ Lee – Unshplash

W Dubaju powstały całe dzielnice drapaczy chmur, sztuczne wyspy, gigantyczne centra naukowe i przemysłowe. W tym mieście wszystko musi być największe – centra handlowe, hale ze sztucznym śniegiem, oceanaria. W pobliżu miasta wybudowano ogromne lotnisko – Dubai International Airport, który jest bazą linii Emirates, uznawanej za najlepszą na świecie. W Dubaju odbywają się liczne wydarzenia kulturalne, koncerty i imprezy sportowe o światowej randze.

Plan Emira został sprawnie zrealizowany. Obecnie metropolia liczy prawie 3,5 miliona mieszkańców i każdego roku gości miliony turystów spragnionych niezwykłych doznań. Dubaj jest obecnie powszechnie rozpoznawany na całym świecie, a jedną z jego głównych atrakcji jest wieża Burdż Chalifa.

Dubajska ikona

Szejk Muhammad bin Raszid Al Maktum doskonale zdawał sobie sprawę, że Dubaj, pomimo swojego dynamicznego rozwoju i licznych atrakcji, potrzebuje budynku, który rozsławi go na cały świat i przyciągnie kolejne miliony turystów. Budynku, dzięki któremu mały emirat będzie mógł pokonać takie potęgi jak USA czy Chiny. Landmarku porównywalnego z Wieżą Eiffla w Paryżu czy Piramidami w Kairze.

W ten sposób narodziła się koncepcja gigantycznego wieżowca – Burdż Dubaj, który w swojej początkowej fazie projektu miał przewyższyć Piramidy i stać się najwyższym budynkiem świata islamskiego. Koncepcja szybko ewoluowała, by w rezultacie zakończyć się powstaniem najwyższego budynku świata.

Niezliczone atrakcje turystyczne

Projekt przewidywał zagospodarowanie ogromnej części pustynnego terenu położonego przy autostradzie przecinającej Dubaj. W skład inwestycji miała wejść nie tylko sama wieża Burdż Dubaj, ale też dziewiętnaście mniejszych wieżowców mieszkalnych, największe na świecie centrum handlowe Dubai Mall, park o powierzchni trzech hektarów oraz sztuczne jezioro.

Burj Khalifa - foto Zoltan Tasi - Unshplash
Burj Khalifa – foto Zoltan Tasi – Unshplash

W samej wieży Burdż Dubaj znaleźć się miało 30 tysięcy apartamentów mieszkalnych i dziewięć hoteli, w tym jeden zaprojektowany przez Armaniego. Obrazu dopełniały restauracje, kluby fitness oraz oczywiście najwyższe na świecie tarasy widokowe.

Architekci i inwestorzy

Głównym inwestorem została międzynarodowa korporacja Emaar, mająca swą siedzibę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. W czasie trwającej sześć lat budowy firmę dotknęły skutki kryzysu finansowego i musiała pożyczyć środki na kontynuowanie inwestycji. Pożyczkodawcą był Prezydent ZEA, Szejk Chalifa ibn Zajid Al Nahajjan. Na jego cześć budowla zmieniła swoją nazwę na Burdż Chalifa i pod nią znana jest do dzisiaj.

Wieżę Burdż Chalifa zaprojektowało słynne biuro architektoniczne Skidmore, Owings and Merrill (SOM), z którego pochodzą projekty One World Trade Center czy Willis Tower – jednych z najwyższych budynków świata. Głównym architektem został Adrian Smith, który swoją koncepcję oparł o wizjonerski projekt Franka Lloyda Wrighta – “The Illinois”.

Projekt wieży Burj Khalifa

Projekt Burdż Chalifa oparty jest na planie trójramiennej gwiazdy, który pochodzi od kwiatu pustyni z gatunku Hymenocallis. Wokół centralnego rdzenia znajdują się ramiona zmniejszające swój przekrój wraz z rosnącą wysokością, nadając budynkowi smukły kształt. Tarasowa budowa to oczywisty wpływ architektury islamskiej. W podobny sposób budowano jej najsłynniejsze ikony – na przykład Wielki Meczet w Samarze.

Burj Khalifa - foto Timo Volz - Unshplash
Burj Khalifa – foto Timo Volz – Unshplash

Trzy ramiona budynku tarasowo zmniejszają swój przekrój, a całość zwieńczona jest prawie 200-metrową iglicą. Zewnętrzna powierzchnia budynku wyłożona jest płytkami z metalu i szkła. Wnętrze zdobią motywy zaczerpnięte z arabskiej sztuki. Ponad tysiąc dzieł sztuki zostało użytych do jego wykończenia.

Do zbudowania tego cudu współczesnej architektury zaproszono koreańską firmę Samsung C&T, znaną z prac nad poprzednio najwyższymi wieżowcami świata – Petronas Twin Towers i Taipei 101. W pracach pomagały spółki BESIX z Belgii i Arabtec z ZEA.

Historia budowy Burj Khalifa

Budowę rozpoczęto od wykonania w 2003 roku 33 odwiertów geologicznych. Podłoże nie zapewniało stabilności konstrukcji, a dodatkowo występowało ryzyko wstrząsów sejsmicznych i bardzo silnych wiatrów wiejących w tym rejonie.

Solidne podstawy

W związku z tym potrzebne były naprawdę solidne fundamenty. Konstrukcja opiera się na 192 palach o średnicy 1,5 metra, wkopanych na głębokość 50 metrów. Na tej bazie stworzono żelbetową platformę o wadze 110 tysięcy ton, która może wytrzymać nacisk budowli o wadze 450 tysięcy ton.

Sam wieżowiec Burdż Chalifa powstał z 330 tysięcy metrów sześciennych betonu i 55 tysięcy ton stali. Co ciekawe, 35 tysięcy ton tego materiału pochodzi z Berlina Wschodniego, z rozbiórki dawnego parlamentu NRD – Pałacu Republiki.

Burj Khalifa - foto Thomas Drouault - Unshplash
Burj Khalifa – foto Thomas Drouault – Unshplash

Do wyłożenia zewnętrznych powierzchni wieży zużyto 26 tysięcy płytek ze szkła, aluminium i stali. Ogólna powierzchnia elewacji wyniosła 142 tysiące metrów kwadratowych. Płytki muszą pracować w ekstremalnych warunkach i zapewniać ochronę przed wysokimi temperaturami i bardzo silnym nasłonecznieniem. Ze względu na dużą wysokość budynku różnica pomiędzy temperaturą przy powierzchni ziemi a iglicą może wynieść aż 6 stopni Celsjusza.

Iglica jak wieżowiec

Sama iglica Burdż Chalifa ma ponad 200 metrów wysokości i zbudowana jest z 4 tysięcy ton stali. Bez niej wieża miałaby “tylko” 585 metrów wysokości. Gdyby potraktować ją jako oddzielną budowlę, zajęłaby 11 miejsce wśród wieżowców w Europie. To dobrze obrazuje skalę dubajskiego przedsięwzięcia.

Rozpoczęcie prac

Budowa budynku rozpoczęła się oficjalnie 6 stycznie 2004 roku i trwała do 4 stycznia 2010. W czasie jej trwania Burdż Chalifa biła kolejne rekordy wysokości. 21 Lipca 2007 jej wysokość przekroczyła 509,2 metra, tym samym pokonując poprzedni najwyższy wieżowiec – Taipei 101. 12 września 2007 roku stała się najwyższą wolnostojącą budowlą, bijąc rekord CN Tower z Toronto (555,3 metra). 1 września 2008 stała się najwyższą budowlą zbudowaną kiedykolwiek przez człowieka, pokonując maszt radiowy z Konstantynowa (688 metrów). Wreszcie 17 stycznia 2009 roku zakończono budowę – Burdż Chalifa osiągnęła wysokość docelową – 829,8 metra – stając się najwyższą budowlą świata.

Podział przestrzeni w Burdż Chalifa

Burdż Chalifa podzielona jest na 163 piętra, z których większość zajmują mieszkania i apartamenty do wynajęcia. W budynku co kilkadziesiąt pięter znajdują się pomieszczenia techniczne. Jest to konieczne ze względu na wysokość – na przykład żadna pompa nie jest w stanie pompować wody na wysokość kilkuset metrów.

Burdż Chalifa - foto Shahin Ghanbari - Unshplash
Burdż Chalifa – foto Shahin Ghanbari – Unshplash

Najniższa część budowli, aż do 39 piętra zajęta jest przez Armani Hotel i apartamenty do wynajęcia. Mieszkania prywatne zajmują kilka stref pomiędzy 19 i 37, 44 i 72 oraz 77 i 108 piętrem. Wyżej znajdują się luksusowe apartamenty korporacyjne, z których ostatnie sięgają do 154 piętra.

W Burdż Chalifa znajduje się kilka basenów, z których przez przeszklone ściany można podziwiać panoramę Dubaju. Pływając o zachodzie słońca, można patrzeć na Dubai Mall, Burj al Arab i inne ikony miasta. Szczególnie godny uwagi jest zewnętrzny basen na 76 piętrze. Na 122 piętrze umieszczono restaurację At.mosphere.

Słynne tarasy widokowe

Dwa piętra wyżej położony jest taras widokowy At the Top. Wbrew pozorom, nie jest to najwyższy punkt obserwacyjny na świecie. Na piętrze 148 mieści się kolejny, zwany At the Top Sky. Oba są dostępne dla zwiedzających, którzy mogą kupić na nie bilety oddzielne lub łączone. Wyższy położony jest na wysokości 555 metrów i był rekordzistą świata, aż do czerwca 2016, kiedy to musiał oddać tytuł położonemu 6 metrów wyżej nowemu czempionowi w Shanghai Tower.

Burdż Chalifa - foto Mohammad Amin - Unshplash
Burdż Chalifa – foto Mohammad Amin – Unshplash

Sprawny przepływ ogromnej masy odwiedzających i samych mieszkańców zapewniają ekspresowe windy. W sumie jest ich 57, w tym również dwupiętrowe. Ich prędkość maksymalna to 10 metrów na sekundę. W środku kabin znajdują się ekrany wyświetlające użyteczne dla gości informacje. Jeżeli ktoś lubi chodzić po schodach w Burdż Chalifa, ma okazję zrealizować swoje marzenie. Na 160 piętro można wejść na piechotę, pokonując 2909 stopni.

Nie tylko Burdż Chalifa…

Poniżej Burdż Chalifa położone jest sztuczne jezioro-park zaprojektowany przez SWA Group. Jego plan nawiązuje do kształtu pustynnej rośliny z gatunku błonczatek (Hymenocallis). W parku znajdują się liczne baseny i atrakcje wodne. Do podlewania roślin używana jest woda pochodząca z systemu chłodzącego wieży. Rocznie jest to 68 milionów litrów.

Na osobną uwagę zasługuje system fontann o długości 270 metrów. Woda unosi się w nim na wysokość 150 metrów, podświetlana przez 6600 świateł i 50 projektorów. Spektakle choreografii wodnej połączonej ze światłem i muzyką prezentowane są codziennie. Jest to oczywiście największy tego typu obiekt na świecie.

Noworoczne tradycje Burj Khalifa

Dubajska fontanna odgrywa też ważną rolę w czasie corocznego pokazu ogni sztucznych, który odbywa się wraz z nadejściem Nowego Roku. O północy całą sylwetkę Burdż Chalifa rozświetlają dziesiątki tysięcy kolorowych ogni, a wtórują im światła fontanny. Noworoczny spektakl jest rekordzistą Guinnessa w kategorii “Największy podświetlany budynek świata”.

Burdż Chalifa - foto Marvin Castelino - Unshplash
Burdż Chalifa – foto Marvin Castelino – Unshplash

Budynek o tej wysokości musi przyciągać ludzi lubiących wyzwania. Z Burdż Chalifa odbywały się (legalne i niezbyt legalne) skoki na spadochronach w formule BASE jumping. Również najsłynniejszy na świecie człowiek-pająk – Francuz Alain „Spiderman” Robert – wspiął się w marcu 2011 po zewnętrznej elewacji na sam szczyt budynku.

Konkurencja nie śpi

Burdż Chalifa zachwyca, przytłacza, ale też prowokuje do działania konkurencję. Na całym świecie trwa wyścig deweloperów o główną nagrodę – przekroczenie bariery tysiąca metrów. Najbogatsi chcą zrealizować swoje marzenia i zasłynąć na cały świat.

Burdż Chalifa - foto Dovi - Unshplash
Burdż Chalifa – foto Dovi – Unshplash

W Arabii Saudyjskiej, w Dżudzie, powstał projekt wieży kilometrowej wysokości – Jeddach Tower. W samym Dubaju planowana jest Dubai Creek Tower o wysokości zapierających dech 1300 metrów. Z kolei w Kairze zaproponowano tysiącmetrową The Capital Cairo.

Jednak na razie wszystkie te projekty są w fazie planów bądź zawieszonej realizacji. Burdż Chalifa nadal dzierży palmę pierwszeństwa od ponad dekady, będąc najwyższym wieżowcem zbudowanym kiedykolwiek przez człowieka.


Zobacz również: Big Ben w Londynie – informacje i ciekawostki | Joshua Tree Residence – dom jak pustynny kwiat

Udostępnij ten artykuł
Napisane przez

Redaktor w PLN Design

Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
Zapisz się do newslettera
Wpisz szukane słowo i kliknij enter