Meksykański architekt Delfino Lozano odświeżył dom w Zapopan w Meksyku, łącząc estetykę śródziemnomorską i meksykańską, którą określa jako „Mexiterrean”.
Posiadłość o nazwie Casa A690 to trzypiętrowy dom z lat 70. XX wieku. Budynek odświeżony przez Delfino Lozano składa się z prostokątnego parteru, zwieńczonego dwupoziomowym blokiem na górze. Ściany zewnętrzne są w kolorze białym, a płaskie dachy pokryte są płytkami z terakoty, które dodają ciepła, skądinąd surowej barwie obiektu.
Mexiterraneo w projekcie Delfino Lozano
W swoim projekcie Delfino Lozano zaproponował koncepcję, która miała być ciekawym i estetycznym połączeniem śródziemnomorskiej i meksykańskiej architektury oraz materiałów. Użycie terminu Mexiterraneo miało determinować materiały i emocje, które starano się przekazać poprzez ten projekt. Casa A690 łączy w sobie proste i czyste materiały tak charakterystyczne dla klimatu śródziemnomorskiego z tradycyjną, meksykańską architekturą.
Na terenie posesji znajduje się kilka dziedzińców, w tym jeden njest wyjątkowo szczególny, bo ze ścianą wyłożoną surowymi cegłami w odcieniu szarości oraz bujną, zieloną trawą.
Łukowe okna i drzwi
W projekcie znalazło się kilka łukowych i okrągłych okien, otworów i drzwi. W głównej części mieszkania schody przecinają dom i prowadzą do domowego biura. Oryginalna konstrukcja budynku miała standardowe prostokątne okna. Aby nadać wnętrzom meksykańskiego charakteru, dodano łukowe okna, a także nowe przestrzenie mające służyć za studio klienta. Wewnątrz znajdują się szare betonowe ściany i szafki oraz kontrastujące elementy z ciemnego drewna.
Kuchnia i salon znajdują się we frontowej części nieruchomości. W innej części na parterze znajduje się jadalnia i salon z przesuwanymi szklanymi drzwiami, które otwierają się na dziedziniec.
Połączenie oddzielnych stref
Projektant przyznaje, że próba stworzenia ciekawego połączenia konkretnych stref domu, było jednym z większych wyzwań w projekcie. W rezultacie dachy, oprócz spełniania swojej podstawowej funkcji, stały się także użytecznymi tarasami, a elementy architektoniczne, takie jak choćby schody, zamieniły się w rzeźby.
Na górnym piętrze znajduje się główna sypialnia z łazienką i tarasem, do której można wejść również z zewnętrznej klatki schodowej.
Zdjęcia: César Béjar
Zobacz również: Casa Malalcahuello projektu GAAA | Renowacja budynku zajezdni tramwajowej
