Niewielki Dubrownik jest uważany za najpiękniejsze miasto Chorwacji i całego wybrzeża Adriatyku. Stanowi mekkę turystów z charakterystycznymi, czerwonymi dachami starego miasta i grubymi murami obronnymi. Nie wszyscy jednak wiedzą, że to miejsce miało sięgającą czasów starożytnych, bardzo burzliwą historię. Warto podczas pobytu w nim pomyszkować wśród krętych, zabytkowych uliczek i poznać nie tylko jego atrakcje turystyczne, ale też bogate architektoniczne dzieje.
Dubrownik to bez wątpienia najpiękniejsze i najczęściej odwiedzane miasto w Chorwacji. Zachwyca zabytkami oraz piękną starówką. Położony jest na skalistym cyplu, dosłownie wbijającym się w morze Adriatyckie.
Nie wszyscy wiedzą, że to miejsce miało sięgającą czasów starożytnych, bardzo burzliwą historię. Warto podczas pobytu w nim pomyszkować wśród krętych, zabytkowych uliczek i poznać nie tylko jego atrakcje turystyczne, ale też bogate architektoniczne dzieje. Przygotowałam dla Ciebie listę atrakcji, które warto zobaczyć, odwiedzając Dubrownik! – Marcin Kieliszek, PLN Design
Historia Dubrownika
Dubrownik początkowo składał się z dwóch oddzielnych osad, które w końcu połączyły się w jeden organizm. Pierwszą z nich, założoną przez greckich uchodźców, nazwano Ragusa. Nie do końca znana jest etymologia tej nazwy. Wywodzi się ją z Greki, od słów oznaczających winogrona, wąski przesmyk lub skalistą wyspę. O wiele łatwiej określić korzenie nazwy drugiej, założonej przez Słowian, osady. Słowo Dubrownik w języku prasłowiańskim wywodzi się od dębu i oznacza po prostu… las dębowy, czyli dąbrowę.
Burzliwe początki
Okolice dzisiejszego Dubrownika pierwotnie zostały skolonizowane przez Ilirów, starożytny lud indoeuropejski. W VII w n.e. na te tereny przybyli uchodźcy z miasta Epidaurum, które zostało zniszczone przez najazd plemion słowiańskich. Założyli oni osadę na skalistej wyspie Lausa, którą nazwali Ragusium (Ragusa). Z tamtego okresu w mieście zachowały się fragmenty murów obronnych i bizantyjskiej bazyliki.
W ciągu kilku stuleci miasteczko rozrosło się, zajmując całą wyspę. Naprzeciwko niej powstała druga osada – Dubrovnik – założona przez Słowian. Oba ludy egzystowały obok siebie w zgodzie przez następne dwieście lat. Wreszcie w XII wieku postanowiono połączyć oba osiedla. zasypując dzielący je kanał. W jego miejscu powstała główna ulica miasta – znany do dzisiaj Stradun.
Dubrownik już od najwcześniejszych lat stanowił łakomy kąsek dla najeźdźców z różnych stron świata. Początkowo znalazł się pod wpływem Królestwa Ostrogotów, potem Bizancjum. W IX w. oblegali go Arabowie. W kolejnych dziesięcioleciach związał się z Serbią, a potem trafił pod skrzydła Wenecji. Miasto zawsze jednak cieszyło się sporą niezależnością. Korzystając ze swojego położenia geograficznego, bogaciło się na handlu, a zyski przeznaczało na zapewnienie sobie środków obrony.
Republika Raguzy
W XIV wieku powstała Republika Raguzy, wolna republika kupiecka, której stolicą i najważniejszym miastem był Dubrownik. Przez ponad 400 lat prowadziła handel między Wschodem i Zachodem, zręcznie lawirując pomiędzy Wenecją i Imperium Osmańskim. Dopiero odkrycie Ameryki i zmiany szlaków handlowych ograniczyły jej zyski.
W tym czasie rozkwit przeżywało też samo miasto Dubrownik. Zbudowano w nim wiele pałaców i kościołów, powstał akwedukt, kanalizacja (1296) i najstarsza apteka (1317), która działa do dzisiaj. Miasto przeznaczało pieniądze na pomoc poszkodowanym – zbudowało przytułek dla ubogich (1347), lazaret (1377) oraz sierociniec (1432). Systematycznie rozbudowywano miejskie fortyfikacje, a na Adriatyku pływała flota Raguzy – jedna z największych na Morzu Śródziemnym. Rządy sprawowało 29 rodów szlacheckich wraz z wybieranym księciem-rektorem. Istniały też Rady – Wielka, Mała i Uproszonych, które były odpowiednikami dzisiejszych parlamentów. Dewizą tego, bardzo demokratycznego jak na tamte czasy państwa, było “Libertas!” – wolność.
Trzęsienie ziemi
6 kwietnia 1667 roku Dubrownik i Republika Raguzy padły ofiarą tragicznego w skutkach trzęsienia ziemi. W mieście zniszczona została większość budynków, a katastrofa kosztowała życie ponad pięć tysięcy mieszkańców. Co prawda większość infrastruktury została odbudowana, jednak Republika już nigdy nie odzyskała swojej dawnej świetności. W 1806 roku do Dubrownika wkroczyły wojska Napoleona, a dwa lata później wcielono go do Prowincji Iliryjskich.
Po klęsce Napoleona Dubrownik trafił pod władanie Cesarstwa Austrii. Leżąc na jej dalekiej prowincji, podupadał i tracił na znaczeniu. Sytuacja ta trwała aż do końca I wojny światowej. Wtedy wraz z całą Dalmacją trafił do nowopowstałego Królestwa Jugosławii. Wybuch II wojny światowej po raz kolejny zahamował rozwój miasta. Przeżyło ono włoskie bombardowania, okupację włoską i niemiecką, wreszcie zostało wyzwolone przez jugosłowiańskich partyzantów.
XX wiek
Po wojnie Dubrownik znalazł się w Socjalistycznej Republice Chorwacji, będącej częścią Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. Miasto ponownie zaczęło się rozwijać. W 1950 roku stworzono Letni Festiwal, który jest jednym z największych w Europie. Podczas dwóch letnich miesięcy pod gołym niebem odbywa się wiele przedstawień teatralych i operowych oraz koncertów.
W 1965 otwarta została malowniczo położona autostrada – Magistrala Adriatycka – łącząca ze sobą najważniejsze miasta położone nad brzegiem morza. Dzięki niej rozkwitł ruch turystyczny w nadbrzeżnych miastach Jugosławii, w tym oczywiście i w Dubrowniku. Wpływy z turystyki zaczęły stanowić pokaźną część budżetu miasta. W 1979 UNESCO umieściło Dubrownik na swojej liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego, co jeszcze bardziej wzmogło napływ zagranicznych gości.
Tragiczna Wojna Domowa
Kolejna tragedia dotknęła miasto w czasie wojny domowej w Jugosławii. 1 października 1991 roku Dubrownik zaatakowały oddziały Jugosłowiańskiej Armii Ludowej złożonej głównie z żołnierzy Serbskich. Oblężenie trwało ponad siedem miesięcy, w tym czasie wielokrotnie ostrzeliwano mieszkańców przy użyciu artylerii. Kilkaset osób straciło życie, a 56% budynków zostało zniszczonych lub uszkodzonych. Po zakończeniu konfliktu Dubrownik został odbudowany po raz kolejny w swojej historii. Od tego czasu przeżywa rozkwit, co roku witając miliony turystów z całego świata.
Dubrownik – zabytki
Na zwiedzanie Dubrownika warto przeznaczyć kilka dni i dobrze przygotować plan wycieczki. Miasto i okolice oferują atrakcje turystyczne, które lepiej obejrzeć bez nadmiernego pośpiechu. W samym mieście na uwagę zasługuje przede wszystkim Stari Grad, na którego terenie znajdziemy najwięcej zabytkowych budowli i który jest najczęściej prezentowany na pocztówkach czy zdjęciach w internecie. W okolicy miasta na uwagę zasługuje też Wzgórze Srd, z którego roztacza się piękny widok na Stare Miasto. Z kolei na morzu warto odwiedzić Wyspę Lokrum i Wyspy Elfickie.
1) Stari Grad – Stare Miasto
Większość zabytków Dubrownika znajduje się na terenie Starego Miasta (Stari Grad). Na tym obszarze osiedlili się pierwsi osadnicy, tu powstał pierwszy port i domy mieszkalne. Pierwotnie miasto zostało zbudowane według założeń rzymskich, potem średniowiecznych. Dubrownik jest unikatowy w skali Europy – na jego terenie zachował się średniowieczny układ urbanistyczny z siatką wąskich uliczek i murami obronnymi.
Stare Miasto nie jest duże – zajmuje powierzchnię około 500 na 500 metrów. Wypełniony jest jednak zabytkową zabudową powstałą głównie po trzęsieniu ziemi z 1667 roku. Wokół wąskich uliczek znajdują się liczne kościoły i pałace, a w grubych murach baszty i bramy. Charakterystyczne są też czerwonawe dachy tej części miasta, które najlepiej prezentują się od strony morza albo ze wzgórza Srd.
Stare Miasto zostało docenione najpierw przez miliony turystów, potem również przez międzynarodowy komitet UNESCO, który umieścił je w całości na Liście Dziedzictwa Kulturalnego. W ostatnim czasie zainteresowali się nim także twórcy głośnych filmów – to tutaj kręcono serial “Gra o tron”. Panoramę tej części Dubrownika znajdziemy też na banknocie o nominale 50 kun.
2) Główna ulica Stradun
Stare Miasto z zachodu na wschód przecina ulica Placa, popularnie zwana Stradun. Według przekazów powstała ona w miejscu bagnistego kanału oddzielającego słowiańską i rzymską część miasta. Trzystumetrowy odcinek podmokłego gruntu zasypano i wybrukowano szlifowanymi blokami wapiennymi. W ten sposób powstał najpopularniejszy deptak uwielbiany przez turystów i mieszkańców.
Stradun przecina cały Stari Grad, prowadząc do portu. Na jej obu końcach znajdują się bramy – Pile i Peskarija. Również dwie fontanny Onofria i dwie wieże dzwonnicze umieszczone są po przeciwległych stronach esplanady. Stradun wypełniają zabytkowe domy kupców, w których dawniej znajdowały się składy i warsztaty rzemieślnicze. Obecnie na ulicy królują kawiarnie i zabytki, wśród których przechadzają się tłumy gości.
Najbardziej reprezentacyjna ulica pełni też ważną rolę w czasie Letniego Festiwalu, w czasie którego odbywają się tu liczne przedstawienia. Tutaj mieszkańcy Dubrownika świętują też nadejście Nowego Roku. Natomiast każdego 3 lutego odbywa się procesja niosąca relikwie patrona miasta – świętego Błażeja.
3) Pięć bram
W murach miejskich Dubrownika znajduje się pięć bram. Cztery z nich powstały w średniowieczu i mają charakter zabytkowy. Piątą wykuto już w XX wieku i pogardliwie nazwano “dziurą” (Vrata Buže).
Najstarszą bramą jest Pile (Vrata od Pila) położona na zachodnim końcu Stradun. Po powstaniu osady prowadziła ona z wyspy na stały ląd. Budowla składa się z gotyckiej części wewnętrznej (1460) oraz renesansowej zewnętrznej (1537). Do bramy prowadzi kamienny most przerzucony nad fosą. Surowy wygląd przejścia ożywia posąg św.Błażeja pochodzący z XX wieku.
Po przeciwnej, wschodniej stronie Stradun znajduje się brama Peskarija. Prowadzi ona bezpośrednio do starego portu, w którym znajdował się targ rybny. Z tego powodu zwano ją Vrata od Ribarnice – bramą na targ rybny. Zbudowana w latach 1381-1387 przylega bezpośrednio do Wieży Zegarowej.
Pozostałe dwie średniowieczne bramy – Ploče i Ponte – nie są tak efektowne, chociaż je również warto odwiedzić. Szczególnie ta pierwsza, zwana też bramą św. Łukasza, robi wrażenie swoją romańską surowością i zamkowymi blankami na szczycie.
4) Mury obronne Dubrownika
System murów miejskich powstawał etapami i w średniowieczu otoczył już cały Dubrownik. Początkowo znalazły się w nim cztery bramy i kilka baszt strzegących miasta. Długość murów to ponad dwa kilometry, wznoszą się na wysokość 25 metrów, a ich grubość od strony lądu waha się od 4 do 6 metrów.
Nic dziwnego, że pełniące dawniej bardzo ważną, obronną rolę fortyfikacje stały się obecnie jedną z największych atrakcji turystycznych odwiedzanych przez ponad 1,3 miliona gości rocznie. Spacer murami obronnymi pozwala obejść całe miasto, a podczas jego trwania można podziwiać zarówno piękne panoramy grodu, jak i widok na Adriatyk i okoliczne wyspy.
Po drodze warto zwiedzić basztę Minčeta, czyli najwyższą budowlę wchodzącą w skład fortyfikacji. Zbudowano ją w północnej części muru, aby chronić miasto przez osmańskim zagrożeniem od strony lądu. Z jej szczytu roztacza się piękny widok na całe miasto. Po zachodniej stronie Dubrownika, na niewielkim cyplu wzniesiono basztę Bokar. Trzypiętrowy budynek zbudowany na planie podkowy ma bardzo surowy wygląd pełen szorstkiego kamienia i otworów strzelniczych.
5) Forty
Najbardziej okazałym budynkiem Starego Miasta jest Fort św. Jana znajdujący się we wschodniej części murów obronnych. Budynek składa się z kilku części, które powstawały od połowy XIV wieku. Zadaniem fortu była ochrona wejścia do Starego Portu. W czasie prób ataku rozciągano z niego żelazne łańcuchy, które blokowały wejście obcym okrętom. Fort sprawia bardzo monumentalne i posępne wrażenie. Na szczęście w dzisiejszych czasach nie ma już mowy o funkcji obronnej. W budynku obecnie znajduje się Oceanarium z wieloma gatunkami zwierząt Adriatuku, Muzeum Etnograficzne oraz Morskie. W czasie Letniego Festiwalu odbywaja się tu spektakle pod gołym niebem.
Po drugiej stronie zatoki, na stałym lądzie, znajduje się Fort Revelin – budowla obronna wzniesiona w latach 1463-1551 przez Antonio Ferramolino, który doświadczenie zdobył, służąc admirałowi Dorii. Zadaniem fortyfikacji było zabezpieczenie wschodniej flanki Dubrownika. Budynek przetrwał w doskonałym stanie do dzisiaj i obecnie znajduje się w nim Muzeum Archeologiczne i Filharmonia.
Na zachodzie, już poza murami miejskimi zbudowano kolejny z fortów – Fort Lovrjenac. Jego nazwa pochodzi od św.Wawrzyńca, a zbudowano go na planie trójkąta na wysuniętym, skalistym cyplu. Budowla ma trzy poziomy i sięga 37 metrów. Z jego okien można podziwiać piękną panoramę miasta. Jest to też kolejna z militarnych budowli, w której murach odbywają się obecnie występy grup teatralnych.
6) Pałac Rektorów
Naprzeciwko portu znajduje się Pałac Rektorów (Knežev dvor) – dawna siedziba władz Dubrownika i Republiki Raguzy. W jego miejscu w XIII wieku istniał warowny zamek, który jednak uległ zniszczeniu w 1453 roku. Po nim powstał gotycki pałac zaprojektowany przez Onofrio di Giordano della Cava. W 1463 roku część budynku zniszczyła kolejna eksplozja, a w 1667 trzęsienie ziemi. Katastrofy spowodowały to, że budynek obecnie stanowi prawdziwą mieszankę stylów – od gotyku, przez renesans, aż po barok.
W Pałacu Rektorów, w czasach świetności miasta, rezydował jego wybierany przywódca – Rektor. Obradowała tu również Mała i Wielka Rada, które były odpowiednikami władz parlamentarnych. O brzemieniu odpowiedzialności przypominała im wykuta nad wejściem sentencja – “Obliti Privatorum – Publica Curata” – zapomnij o własnym interesie, zajmij się publicznym.
Obecnie w pałacu mieści się warty odwiedzenia oddział Muzeum Dubrownika. W jego zbiorach znajduje się ponad 300 obrazów z okresu od XV do XIX w., ikony, stroje i dzieła wykonane ze szkła i metalu. Na pałacowym atrium odbywają się natomiast często koncerty i przedstawienia teatralne.
7) Pałac Sponza
Pałac Sponza (Palača Sponza) jest jedną z niewielu budowli w mieście, która przetrwała trzęsienie ziemi. Dzięki temu możemy go dzisiaj oglądać w oryginalnym stanie. Budynek zaprojektowali miejscowi architekci – Paskoje Miličević i bracia Andrijić, a zbudowano go w latach 1516-1522 w stylach gotyckim i renesansowym.
W położonym na końcu Strandun pałacu mieściło się wiele ważnych dla Republiki Raguzy instytucji – Izba Celna, Urząd Miar i Wag, Akademia, Zbrojownia oraz mennica, w której bito własną monetę. Obecnie znajduje się tu Archiwum Miejskie, w którego zbiorach zgromadzono dokumenty z okresu tysiąca lat, wśród nich 7000 manuskryptów.
Pałac Sponza gości co roku ceremonię otwarcia Letniego Festiwalu. Pod koniec czerwca aktorzy przebrani za Rektora i przedstawicieli dubrownickiej arystokracji witają gości, wręczając im symboliczne klucze do miasta, rozpoczynając dwumiesięczny okres widowisk, koncertów i spektakli teatralnych.
8) Wieża Zegarowa
Smukła Wieża Zegarowa (Gradski zvonik) wyróżnia się na tle panoramy Starego Miasta. Ten gotycki budynek o wysokości 31 metrów stanął na Placu Luža już w 1444 roku, a zaprojektowali go miejscowi architekci – Grubačević, Utišenović i Radončić. Jak większość średniowiecznych budowli w Dubrowniku, wieża ucierpiała podczas trzęsienia ziemi w 1667 roku. Jej stan pogarszał się i w 1928 została rozebrana i odbudowana zgodnie z pierwotnymi planami.
Na szczycie Wieży Zegarowej znajduje się odlany z brązu dzwon, który jest dziełem Ivana Rabljanina (1506). Godziny wybijają na nim dwie figurki ludzkie zwane Maro i Baro. Ponieważ z wiekiem brąz pokrył się charakterystyczną patyną, mają przydomek “Zieloni” (Zelenci). Tarczę zegarową wykonano również z brązu – można na niej odczytać fazę Księżyca i godzinę – chronometru nie wyposażono we wskazówkę minutową.
Obok wieży znajduje się dawna siedziba Straży Miejskiej, w której rezydował dowódca sił zbrojnych Dubrownika. Budynek wykonano w stylu gotyckim, natomiast jego barokowy portal zaprojektował Wenecjanin Marino Gropelli.
9) Stary Port
Przechodząc pod Wieżą Zegarową, mijamy bramę Peskarija i wchodzimy na teren Starego Portu. Dubrownik zbudował swoją potęgę na handlu i szkutnictwie. To tu tętniło przez stulecia życie miasta i przepływały pieniądze.
Obecnie w porcie cumują prywatne łodzie i małe promy. Możemy stąd dostać się na Wyspę Lkrum albo wykupić wycieczkę małą łódką po okolicznych wodach. Warto też po prostu usiąść w jednej z knajpek i popatrzeć na morską panoramę pełną zabytków. Najbardziej okazałym z nich jest oczywiście Fort św.Jana. Po skończonym posiłku można odwiedzić jeszcze XIX wieczne molo Porporela, z którego roztaczają się piękne widoki na morze, stały ląd i okoliczne wyspy.
10) Klasztory
Na niewielkiej przestrzeni w Starym Mieście znajdują się aż trzy klasztory – Klarysek, Dominikanów oraz Franciszkanów.
Budowę tego ostatniego rozpoczęto w 1317 roku. Wraz z nim powstał kościół i klasztorna apteka – działająca do dnia dzisiejszego. Większość budynków zniszczyło trzęsienie ziemi, z pierwotnego kościoła pozostał jedynie bogato rzeźbiony, gotycki portal przylegający do głównej ulicy Dubrownika. W klasztorze znajduje się też biblioteka z bogatym zbiorem ponad 20 tysięcy książek i 1200 manuskryptów. Najbardziej charakterystycznym budynkiem zespołu klasztornego jest wysoka dzwonnica.
Starszy niż klasztor franciszkanów jest, położony w północno-wschodniej części miasta, klasztor dominikanów. Zbudowano go w 1225 roku na planie przypominającym kwadrat. Budynek z zewnątrz wygląda jak forteca, jednak wewnętrzny dziedziniec otoczony jest krużgankami z pięknie rzeźbionymi kolumnami. Obecnie w budynku znajduje się czynny kościół w stylu gotycko-romańskim oraz kolejna z bibliotek. Klasztor można zwiedzać przy okazji wycieczki po murach miasta.
Niedaleko Bramy Pile znajduje się ostatni z klasztorów – zarządzany przez Klaryski. Powstał on na przełomie XIII i XIV wieku, został jednak zniszczony w trakcie trzęsienia ziemi. Wcześniej na jego terenie otworzono jeden z pierwszych europejskich sierocińców. Obecnie w jego starych murach mieszczą się kawiarnie i hotel.
11) Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Obecną Katedrę Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (Katedrala Velike Gospe) zbudowano w stylu barokowym w latach 1671-1713. Powstała ona w miejscu wcześniejszych kościołów, których korzenie sięgają VII wieku. Jak głosi legenda, pierwszą świątynię sfinansował król angielski, Ryszard Lwie Serce, który ocalał z morskiej katastrofy na pobliskiej wyspie Lokrum.
W Katedrze znajduje się skarbiec zawierający wiele niezwykłych kosztowności. Wśród nich wyróżniają się obrazy Padavaniniego, Savoldo i Parmigianino, ikona pochodząca z XIII wieku i wiele złotych naczyń liturgicznych. Tu znajduje się również fragment z Krzyża Świętego i relikwie patrona Dubrownika św.Błażeja. Z kolei w samym kościele znajdziemy główny ołtarz ozdobiony malowidłami pędzla Tycjana.
12) Dubrownickie kościoły
Stare Miasto pełne jest zabytkowych kościołów. Najbardziej znanym z nich jest świątynia pod wezwaniem patrona miasta – św. Błażeja. Obecny, barokowy budynek powstał w miejscu wcześniejszego, zniszczonego w pożarze. Kościół zbudowano na planie krzyża, jego fasadę wspierają cztery kolumny w porządku korynckim, a wnętrze jest bogato zdobione. Na ołtarzu znajduje się słynna rzeźba św. Błażeja, który trzyma w ręce makietę miasta.
Równie słynny jest piękny kościół jezuitów pod wezwaniem św. Ignacego. Barokową świątynię zbudowaną w 1725 roku zaprojektował Ignazio Pozzo. Fasada budynku jest bogato rzeźbiona, a w środku znajdziemy zabytkowe freski. Jednak najbardziej znane są monumentalne schody z roku 1738. Rozsławił je serial “Gra o tron”, to właśnie na nich kręcono scenę pokuty Cersei.
Spacerując Stradun, warto odwiedzić najmniejszy z dubrownickich kościołów – zbudowany w 1520 roku kościół Zbawiciela. Ta mała świątynia zachowała się do dzisiaj w pierwotnym stanie i jest przykładem architektury renesansu dubrownickiego.
Błądząc wśród wąskich i krętych uliczek i podwórek Dubrownika, można natrafić na mniej znane perełki historii. Wśród nich znajduje się dawny klasztor i kościół św. Marii Zamkowej czy Stara Synagoga z XIV wieku.
13) Studnie Onofria
Zdecydowanie bardziej znane wśród turystów są dwie fontanny – Wielka i Mała Studnia Onofria. Obie powstały jako część systemu wodociągów miejskich, a zaprojektował je Neapolitańczyk Onofrio della Cava w 1438 roku.
Wielka Studnia Onofria znajduje się w zachodniej części miasta, koło Bramy Pila. Ma okrągły kształt, a woda wylewa się w niej z 16 rzeźbionych maszkaronów. Wcześniejsza wersja budowli była bogato rzeźbiona, ale ozdoby zniszczyło trzęsienie ziemi. Każdy turysta wie, że należy wypowiedzieć życzenie, a następnie napić się wody z każdego z kranów, a zostanie ono spełnione.
Mała Sudnia Onofria położona jest na przeciwnym, wschodnim końcu Stradun, na Placu Luža. W średniowieczu pić z niej mogli tylko chrześcijanie – wyznawcy wiary mojżeszowej mieli oddzielne ujęcie wody. Chociaż niewielka, fontanna jest pięknie rzeźbiona i wygląda ładniej od swojej większej siostry.
14) Kolumna Rolanda
Na tym samym placu stoi kolejna bardzo znana atrakcja turystyczna – Kolumna Rolanda (Orlandov stup). Zbudowano ją w średniowieczu na cześć mitycznego bohatera eposu “Pieśń o Rolandzie”.
Rzeźba powstała w 1419 roku podczas pobytu w mieście Zygmunta Luksemburskiego, który obiecał objąć je swoją opieką. Projekt wykonał lombardzki artysta Bonnino di Jacopo. Roland trzyma w dłoni miecz, a zwrócony jest w stronę Turcji, która była wtedy głównym zagrożeniem dla miasta.
Kolumna miała znaczenie symboliczne i praktyczne. Pomniki Rolanda były demonstracją niezależności, posiadania praw do handlu i własnej jurysdykcji. Z kolei przedramię rycerza stanowiło wzór jednostki miary – tak zwanego łokcia dubrownickiego (51,2 cm).
15) Wzgórze Srđ
Na północ od miasta położone jest Wzgórze Srđ. Na wysokości 412 metrów znajdują się zapierające dech punkty widokowe. Można z nich obejrzeć leżący poniżej Dubrownik z całym zabytkowym Starym Miastem i charakterystycznymi, czerwonymi dachami.
Do wzgórza prowadzi zygzakująca trasa piesza. Na szczyt można się też dostać za pomocą kolejki linowej. Dawniej wzgórze porastał gęsty las dębowy, ale w trakcie licznych oblężeń Dubrownika został prawie całkowicie zniszczony. Jak zgadzają się wszyscy mieszkańcy, ze Wzgórza Srđ można podziwiać najlepsze zachody słońca.
16) Wyspa Lokrum
Nieco ponad pół kilometra na wschód od Starego Portu znajduje się Wyspa Lokrum. To miejsce o bardzo ciekawej historii zaczynającej się od uratowania Ryszarda Lwie Serce. Później na wyspie opactwo mieli benedyktyni, którzy po trzęsieniu ziemi w 1667 musieli ją opuścić. Opactwo legło w gruzach, a mnisi rzucili na Lokrum klątwę.
W kolejnych wiekach wyspa należała do Francuzów, potem była własnością prywatną Habsburgów i rodziny Windisch-Graetz. Wreszcie przeszła we władanie Jugosławii. Obecnie nie jest zamieszkana – znajduje się na niej Rezerwat Przyrody, w skład którego wchodzi ogród botaniczny. Miejsce to jest chętnie odwiedzane przez turystów i mieszkańców Dubrownika, ponieważ jest idealnym połączeniem atrakcji dla miłośników przyrody, spokoju, zabytków i swobodnego plażowania.
17) Wyspy Elafickie
Na zachód od Dubrownika położone są trzy spore wyspy tworzące archipelag Wysp Elafickich (ich nazwa pochodzi od greckiej nazwy jelenia). Dostać się na nie można promem, a podróż będzie trwała około 30 minut.
Wyspy bogate są w zabytki – kilkadziesiąt starych kościołów i renesansowy zamek. Przede wszystkim oferują jednak gościom wspaniałe widoki na ląd i morze, liczne plaże i piękne jaskinie, w których można pływać i nurkować. Warto poświęcić cały dzień na spokojne poznanie tych klejnotów Adriatyku.
Dubrownik oczaruje każdego turystę. Jednych urzekną przepiękne panoramy miasta i morza ze Wzgórza Srd, inni zachwycą się średniowieczną architekturą i wąskimi zaułkami, znanymi z serialu “Gra o tron” (gdzie odgrywał rolę stolicy Westeros). Jeszcze inni zasmakują w owocach morza podawanych w dziesiątkach małych knajpek i rozrywkach związanych z plażowaniem i sportami wodnymi. Jedno jest pewne – warto odwiedzić Dubrownik i przekonać się o jego zaletach na własne oczy.
Zobacz również:
