Jak zmieścić dwupoziomowy salon kosmetyczny w przestrzeni z sufitem o wysokości zaledwie 4,5 metra? Anastasiia Vilchynska i Valeriia Konovalenko z pracowni Vilchinskaya Design Bureau stanęły przed nie lada wyzwaniem. Efekt? Eleganckie wnętrze z onyksem w roli głównej, które powstało w Ukrainie podczas wojny – wbrew blackoutom i alarmom rakietowym.
Matematyka przestrzeni – kiedy 4,5 metra to za mało i za dużo jednocześnie
Otrzymany lokal miał jeden poziom i sufity na wysokości 4,5 metra. Klientka chciała koniecznie drugiej kondygnacji. Problem? Po jej dobudowaniu każde piętro miałoby zaledwie 2,1 metra wysokości. To niewiele, nawet jak na salon.
Rozwiązanie okazało się zaskakująco proste – druga kondygnacja powstała tylko częściowo. W obniżonych strefach znalazły się najmniej aktywne obszary funkcjonalne: toaleta, zaplecze dla personelu, strefa pedicure i stanowisko do mycia włosów. Sprytne, prawda?
Wysokość sufitów przyniosła też inne wyzwania – wentylację i oświetlenie. Trzeba było znaleźć systemy, które zajmą minimum miejsca, a jednocześnie zapewnią profesjonalną wydajność. To jak układanie trójwymiarowej układanki, gdzie każdy centymetr ma znaczenie.
Schody jako gwiazda wnętrza – okrągłe, miękkie, instagramowe
Sercem przestrzeni stały się schody – zaokrąglone, o płynnych liniach. Architektki zaprojektowały je jako strefę foto: całą ścianę wraz z balustradami drugiego poziomu pokryły lustrami. To rozwiązanie wizualnie odciążyło konstrukcję i wyeliminowało niepotrzebny wizualny szum.
Onyks – materiał, na którym zależało klientce – został wyeksponowany, ale z umiarem. By nie przytłoczyć wnętrza, ściany i podłogi utrzymano w jasnym szarym odcieniu o delikatnej, matowej fakturze. Na zamówienie powstały też drewniane regały o rytmicznych fasadach, zaprojektowane według szkiców architektek.
Materiały odporne na farbę i chemię – praktyka ponad wszystko
Właścicielka salonu, mająca już inne udane placówki, była wymagająca w kwestii materiałów. Musiały wytrzymać ciągły kontakt z farbami i środkami chemicznymi. Dlatego jako drugi główny materiał wybrano gres porcelanowy – na fasady mebli i blaty.
Aby zrównoważyć jego obecność, w miejscach wolnych od wilgoci i intensywnego użytkowania pojawił się ciepły mosiądz. To zestawienie, które łączy praktyczność i elegancję.
Komfort na poziomie niewerbalnym
– Naszym celem było stworzenie atmosfery troski i głębokiego komfortu, pozwalającej stworzyć poczucie totalnego zaopiekowania się – mówią architektki. Wszystkie powierzchnie, z którymi stykają się klienci, wykonano z naturalnych materiałów.
Starannie przemyślano perspektywy, z których goście doświadczają przestrzeni – pozostają wolne od niepotrzebnych linii i przecięć. To podejście buduje poczucie porządku i relaksu. Nawet noga dużego stołu do manicure wykonana jest z przezroczystego szkła, aby zachować wrażenie lekkości.
Projekt zrealizowany w 100% – mimo wojny
Projekt wykonano dokładnie według pierwotnej wizji. Jedyną zmianą podczas realizacji było dodanie tkaninowych struktur sufitowych. Aby osiągnąć pożądany efekt, trzeba było specjalnie zafarbować tkaninę na kolor ścian – początkowo dostępna była tylko biała.
Co robi największe wrażenie? Projekt powstał podczas wojny – wśród przerw w dostawie prądu i alarmów rakietowych. Jednak wiara w przyszłość, w piękno i dobroć nigdy nie przestała napędzać naszych marzeń – przyznają architektki.
Ten salon to dowód, że nawet w najtrudniejszych czasach można tworzyć piękne przestrzenie. To także przykład, jak przemyślane projektowanie potrafi rozwiązać pozornie niemożliwe wyzwania przestrzenne. I przypomnienie, że czasem najlepsze projekty powstają właśnie wtedy, gdy warunki są najtrudniejsze.
Zobacz również:
- ATELIS – wymarzone środowisko pracy w Ołomuńcu projektu Zuzany Staňkovej
- Tego nie spodziewasz się w wietnamskiej restauracji! Pho King zaskakuje
