Wrocławskie Muzeum Architektury wydaje monografię Ludwiki Ogorzelec

Od 16 sierpnia br. dostępna będzie dla czytelników pierwsza monografia Ludwiki Ogorzelec – rzeźbiarki, znanej na całym świecie ze swej fascynacji przestrzenią i niepowtarzalnych rzeźb-konstrukcji. Publikacja została wydana przez wrocławskie Muzeum Architektury. To ilustrowana prezentacja twórczości rzeźbiarskiej, którą polska artystka uprawia od 36 lat. Obok informacji biograficznych i tekstów programowych, znajdziemy tu przede wszystkim zdjęcia jej prac – także tych, które już nie istnieją lub znajdują się w posiadaniu nieznanych właścicieli.

Polska rzeźbiarka Ludwika Ogorzelec

Ludwika Ogorzelec to uznana polska rzeźbiarka, absolwentka wrocławskiej PWSSP (obecnie ASP im. Eugeniusza Gepperta). Od 1985 roku mieszka i pracuje w Paryżu. Mimo silnych związków z Francją i Paryżem – tu pracowała u boku słynnego artysty Césara, tu miała pierwsze wystawy, odnosiła pierwsze sukcesy, tu rozpoczęła się jej międzynarodowa kariera – tworząc swoje dzieła, które są obiektami site-specific, w wielu krajach na wszystkich kontynentach, przedstawia się zawsze jako artysta polski (po polsku i tak właśnie, w formie męskiej, określa swój zawód).

To znamienne, ponieważ rzeźbiarka uznaje, że obok celów artystycznych i poznawczych jej praca ma jeszcze jedno zadanie – rozsławianie kultury polskiej. Z powodzeniem realizuje ten cel biorąc udział w sympozjach, festiwalach i plenerach, przygotowując wystawy indywidualne i zbiorowe na całym świecie, m.in. w Australii, Stanach Zjednoczonych, Wietnamie, Hiszpanii, czy Szwecji.

Projekty Ludwiki Ogorzelec

Ludwika Ogorzelec polskim widzom znana jest m.in. dzięki projektom z cyklu „Krystalizacja przestrzeni”, takim jak: „Moich oczu poziom IV” (Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2004 r.), „Zjawiska świetlne” (Galeria Studio – Galeria II, warszawa, 2007 r.), „Przejścia” (uliczki kwartału ratuszowego we Wrocławiu, 2015 r.) czy „Spektrum wieków średnich” (Zamek w Malborku, 2017 r.).

„Ludwika Ogorzelec. Krystalizacja przestrzeni”

Część pierwsza monografii dostarcza nam wiedzy na temat postawy twórczej artystki i jej programu. Poznajemy doznania i doświadczenia, które sprawiły, że tworzywem rzeźbiarskim, pierwszą materią rzeźb Ludwiki Ogorzelec jest przestrzeń: „Niewidoczna dla ludzkiego oka, niewyczuwalna tak długo, jak długo coś widocznego – na przykład linia z materiałów trwałych – jej nie określi” (cyt. za „Ludwika Ogorzelec. Krystalizacja przestrzeni”).

Na dalszych stronach znajdujemy efekty fascynacji artystki powietrzem, przestrzenią, prawami natury i fizyki. To rzeźby-konstrukcje powstałe z naturalnych linii drewna lub przezroczystego celofanu, niekiedy także szkła i metalu. Tworzą one dwa główne cykle prac. Pierwszy to „Przyrządy równoważne” – cykl rzeźby mobilnej, o którym tak pisze w swoim tekście programowym: „To mobilne rzeźby budowane jako delikatne struktury z użyciem „twardej”, ale bardzo cienkiej linii. Pomimo tego, że wnikają one swoją ażurowością w przestrzeń, są nadal obiektami przenośnymi, możliwymi do oglądania z zewnątrz”.

Ludwika Ogorzelec – mongrafia

Następny cykl nosi tytuł „Krystalizacja przestrzeni” i choć wywodzi się z tych pierwszych eksperymentów artystki, jest już „inną ścieżką na wytyczonej drodze twórczej”. Ludwika Ogorzelec „zaprasza” odbiorcę do wnętrza swoich rzeźb-instalacji. Tym samym sprawia, że przestaje on być jedynie obserwatorem. Staje się częścią zaistniałej sytuacji.

Następne rozdziały to kolejno: zapis rozmów z Jaromirem Jedlińskim, teksty Johna K. Grande i Marka Czachora odnoszące się bezpośrednio do rzeźbiarskich poszukiwań Ludwiki Ogorzelec oraz kronika opracowana przez artystkę i Elżbietę Łubowicz – współredaktorkę monografii. Dopełnieniem całości jest obszerna dokumentacja twórczości rzeźbiarki.

Książka wydana została w trzech językach: polskim i angielskim – dzięki wsparciu finansowemu Fundacji KGHM Polska Miedź oraz francuskim – dzięki Fundacji ORLEN – DAR SERCA. Od 16 sierpnia br. dostępna będzie w księgarni stacjonarnej i internetowej Muzeum Architektury we Wrocławiu.

Muzeum Architektury we Wrocławiu

Muzeum Architektury we Wrocławiu jest jedyną instytucją muzealną w Polsce poświęconą w całości historii architektury oraz architekturze współczesnej. Muzeum realizuje programy i wydarzenia adresowane do architektów, historyków i szerokiej publiczności. Przygotowuje wystawy poświęcone architekturze, a także sztuce użytkowej, malarstwu i grafice. Większości wystaw towarzyszą publikacje w formie opracowań naukowych, katalogów lub folderów. Muzeum współpracuje z władzami miasta przy ochronie i rewitalizacji architektonicznego dziedzictwa Wrocławia.