Czerwony wiatrak zdobiący dach budynku położonego nieopodal słynnej, paryskiej dzielnicy Montmartre, jest symbolem jednego z najbardziej znanych kabaretów świata. Moulin Rouge (czyli Czerwony Młyn) powstał ponad 130 lat temu i przez cały ten czas dostarczał lekkiej rozrywki Paryżanom i turystom z całego świata. Chociaż był bohaterem skandali, z jego sceną związanych było również wielu światowej sławy artystów.
Moulin Rouge – dziecko Belle Époque
Moulin Rouge wyrósł w XIX-wiecznym Paryżu złotych czasów Belle Époque. Miasto rozwijało się dynamicznie, inżynieria triumfowała, a ludzie chcieli się bawić. Z okazji Światowych Targów w 1889 zbudowano Wieżę Eiffla, na szczycie Montmartre trwała budowa jednego z najsłynniejszych, paryskich kościołów – bazyliki Sacré-Cœur, a bracia August i Louis Lumière właśnie podbijali sale swoim pierwszym kinematografem. Zmieniała się też sztuka, schodząc z piedestału i stając się bardziej dostępna dla szerszej publiczności. Zapanowała moda na Orient, jego wpływy można było dostrzec i w dziełach słynnych malarzy, i w pokojach bogatych Francuzów sprowadzających ceramikę i obrazy z Japonii i Chin.
W takiej atmosferze spotkali się dwaj związani z branżą rozrywkową przedsiębiorcy – francuski impresario Charles Zidler i Hiszpan Joseph Oller – człowiek o niezwykle barwnym życiorysie, czasem stojący na bakier z prawem. Z tej współpracy narodził się nowy lokal rozrywkowy, usadowiony pod wzgórzem Montmartre Jardin de Paris. Miejsce było dostępne dla wszystkich. Odwiedzali je zblazowani arystokraci, robotnicy, wyzwolone kobiety z wyższych sfer, obcokrajowcy oraz artyści. Dla tych ostatnich lokal stał się przystanią, w której nie tylko bawili się i dyskutowali, ale także tworzyli sztukę.
Odwiedzających witał w ogrodzie gigantyczny słoń i atmosfera całkowitej swobody. Na sprytnie skonstruowanej scenie, na której szybko zmieniały się scenografie, występowali królowie rozrywki – klauni, sztukmistrze, komicy. Jednak tym, co przyciągało ludzi z największą siłą, były tancerki ubrane w olśniewające kostiumy. Wykonywały one dynamiczny i pełen akrobacji taniec – kankan – który wkrótce stał się znakiem rozpoznawczym tego miejsca. Co ciekawe, początkowo kankana tańczono wraz z mężczyznami, wśród nich znalazł się słynny w epoce tancerz Valentin le Désossé. Dopiero później powstały zbiorowe układy kankana mające silny podtekst erotyczny i wykonywane wyłącznie przez kobiety.
Artyści na scenie i widowni
Do najbardziej znanych tancerek tamtej epoki zaliczały się pamiętane do dzisiaj La Goulue, La Môme Fromage, Grille d’Egout, Nini Pattes en l’Air czy Yvette Guilbert. Odwieczną sławę zyskała filigranowa Jane Avril będąca muzą Henri de Toulouse-Lautreca i częstą bohaterką jego plakatów reklamowych i obrazów. Sam artysta był jednym z największych miłośników nowego lokalu i jego praktycznym rezydentem. Stworzył dla niego serię plakatów reklamowych, dzięki którym mógł zapewnić sobie stałe źródło dochodu. Malował też występujące na scenie artystki. Oprócz wspomnianej Jane Avril jego modelkami były La Goulue i piosenkarka Yvette Guilbert. Współpraca wybijającego się artysty z kabaretem była obustronnie korzystna – lokal szybko zyskał międzynarodową sławę, a Lautrec pieniądze i możliwość wystawiania swoich prac.
W ciągu kolejnych lat lokal zmienił nazwę na Moulin Rouge i przybrał jako swój symbol ogromny, czerwony wiatrak. Sława kabaretu oferującego różnorodną rozrywkę przyciągała nie tylko zwykłych Paryżan, ale nawet koronowane głowy. W 1890 roku wizytę w tym miejscu złożył Książe Walii, przyszły król Edward VII. Atmosfera dekadenckiego miasta bogatego w wydarzenia i będącego jednym z najważniejszych miejsc XIX wiecznego świata gwarantowała ciągły strumień gości i pieniędzy.
Moulin Rouge – sukcesy i skandale
Na przełomie wieków Moulin Rouge został rozbudowany przez znanego francuskiego architekta Édouarda Niermansa. Dzięki jego pełnego luksusu i przepychu projektowi lokal stał się jednym z najbardziej eleganckich miejsc stolicy Francji tego okresu. Do wybuchu pierwszej wojny światowej scenę podbijały popularne operetki. Podczas jednej z nich – Snu o Egipcie – słynna pisarka Collete wymieniała pocałunki z Księżną de Morny, co wywołało niemały skandal. Nie był on zresztą pierwszym związanym z kabaretem – kilka lat wcześniej podczas paryskiego Balu Czterech Sztuk przemaszerował orszak złożony z Kleopatry w towarzystwie nagich aktorek.
W dniu 27 lutego 1915 budynek Moulin Rouge został strawiony przez pożar. Odbudowa trwała 10 lat, ale w czasie jej trwania kabaret został znacznie powiększony, wtedy powstał też będący jego znakiem rozpoznawczym słynny, czerwony wiatrak. W okresie międzywojennym na jego deskach występowało wielu słynnych artystów – piosenkarki i aktorki Mistinguett i Jeanne Aubert i zyskujący wielką sławę piosenkarz Maurice Chevalier. Klub gościł często wykonawców z zagranicy. Amerykańskie zespoły grały w nim jazz, a z Nowego Jorku przybył na gościnne występy zespół artystów Cotton Club.
W czasie drugiej wojny światowej Paryż nadal tętnił życiem, zmienili się tylko goście Moulin Rouge, wśród których nie brakowało żołnierzy niemieckiego okupanta. Występowała dla nich Edith Piaf, dla której nadchodziły dni międzynarodowej sławy. Już po wyzwoleniu, na scenie zaczął towarzyszyć jej kolejny przyszły francuski gwiazdor Yves Montand. W okresie powojennym zmieniali się właściciele kabaretu, jednak stary duch pozostał. Moulin Rouge przyciągał do miasta wielkie gwiazdy i rzesze turystów pragnących obejrzeć przedstawienia w tym legendarnym miejscu. W latach pięćdziesiątych zaczął występować w nim Charles Aznavour, Luis Mariano i znany z kinowego ekranu komik Bourvil.
Nieśmiertelny kankan
Jednak wciąż najważniejszą częścią przedstawień były występy tancerek wykonujących nieśmiertelnego kankana. W 1957 roku powstał zespół „Doriss Girls”, który szybko rozrósł się do baletu liczącego 60 kobiet. Podczas kolejnej przebudowy powstało gigantyczne akwarium, w którym występował zespół pływających artystek. Moda na Daleki Wschód sprawiła, że przez jakiś czas w Moulin Rouge gościli też wykonawcy tradycyjnego japońskiego teatru Kabuki. Na początku lat sześćdziesiątych swoją premierę w kabarecie miała nowa rewia zatutułowana Frou-Frou. Od tego momentu narodziła się trwająca do dzisiaj tradycja, aby tytuły kolejnych spektakli rozpoczynały się od litery „F”. Były więc między innymi „Fantastic”, „Festival”, „Femmes, femmes, femmes”, a od roku 1999, aż do dzisiaj grany jest „Féerie”.
W czasach bardziej nam współczesnych Moulin Rouge nie stracił nic ze swojej popularności. W latach 80-90 występowali w nim Ginger Rogers, Dalida, Village People, Liza Minelli, Frank Sinatra, Ray Charles, Ella Fitzgerald, Jerry Lewis, Gipsy Kings i wielu, wielu innych. Miejsce to gościło również wielu przedstawicieli brytyjskiej rodziny królewskiej, już jako widzów rzecz jasna. W 1981 lokal został nawet zamknięty na jeden dzień, a zespół wykonał specjalne przedstawienie dla Królowej Elżbiety II. Siedem lat później kabaret hucznie obchodził swoje stulecie. Od tej pory minęło już sporo czasu i dzisiaj Moulin Rouge ma już 134 lata, ale nie traci nic ze swojego legendarnego splendoru i wigoru.
Co warto wiedzieć o Moulin Rouge?
82 Boulevard de Clichy, 75018 Paryż – to oficjalny adres, pod którym mieści się kabaret Moulin Rouge. Lokal położony jest w sąsiedztwie Montmartre i Pigalle, niedaleko stacji metra Blanche. Nad jego niskim budynkiem góruje czerwony wiatrak, będący od wielu lat znakiem rozpoznawczym tego miejsca.
Występy odbywają się codziennie, oprócz tego organizowane są specjalne imprezy na przykład na Sylwestra. Najtańszy bilet na wieczorny show kosztuje 110 euro. Bilet na rewię noworoczną kosztuje dziesięć razy więcej.
Za 225 euro można wykupić bilet na występ wraz z kolacją. W cenę biletu wliczone jest pół butelki szampana na osobę. W głównej sali mieści się 850 gości, oprócz niej jest dostępna także salon Tolouse-Lotreca.
Czekający na występ mogą spędzić czas w kilku lokalach należących do kabaretu. Położony na tyłach Bar à Bulles oferuje śródziemnomorską atmosferę z wystrojem w stylu artystycznej bohemy. Na dachu głównego budynku, pod wiatrakiem, umieszczony jest serwujący drobne przekąski i drinki bar „Toit”. Amatorzy nocnej zabawy mogą natomiast udać się po obejrzeniu rewii do klubu o bardzo industrialnej nazwie „La Machine du Moulin Rouge”.
Do Moulin Rouge gości przyciągają przede wszystkim występy kobiecego baletu w bajecznych kostiumach. Przy ich produkcji pracuje cały sztab ludzi. Wszystkie stroje estradowe wykonywane są własnoręcznie przez zatrudnionych pracowników kabaretu. Przy ich wykonaniu pracuje dziesięciu projektantów, którym pomagają szewcy, wykonawcy haftów, a także specjaliści od… piór, albowiem te ostatnie są ważną częścią każdego kostiumu. Ręcznie robione stroje mienią się tysiącami cekinów, pereł i cyrkonii.
Podawana na wielkiej sali kolacja jest ważną częścią wieczornego występu. W menu króluje kuchnia francuska, ostatnio z odmianą dla wegetarian i wegan. Nad potrawami pracuje sztab wysoko wykwalifikowanych pracowników kuchni i obsługi, których w Moulin Rouge jest łącznie stu dwudziestu. Do każdego posiłku podawana jest butelka szampana – lokal jest jednym z największych odbiorców tego trunku w całym Paryżu.
Moulin Rouge już od ponad stu lat jest obowiązkową atrakcją na mapie turystycznej francuskiej stolicy. To nie tylko najsłynniejszy kabaret Francji, ale też prawdziwy symbol Paryża, a przynajmniej jego nocnego życia. Rokrocznie przyciąga miliony gości pragnących lekkiej rozrywki na najwyższym poziomie.
Zobacz również:
